mārkaṇḍeya uvāca viśuddhajñānadehāya trivedīdivyacakṣuṣe . śreyaḥ prāptinimittāya namaḥ somārdhadhāriṇe ..1.. sarvametad vijānīyānmantrāṇāmapi kīlakam . so'pi kṣemamavāpnoti satataṃ jāpyatatparaḥ ..2.. siddhyantyuccāṭanādīni karmāṇi sakalānyapi . etena stuvatāṃ deviṃ stotravṛndena bhaktitaḥ ..3.. na mantro nauṣadhaṃ tatra na kiñcidapi vidyate . vinā japyena siddhayettu sarvamuccāṭanādikam ..4.. samagrāṇyapi setsyanti lokaśaṅkāmimāṃ haraḥ . kṛtvā nimantrayāmāsa sarvamevamidaṃ śubham ..5.. stotraṃ vai caṇḍikāyāstu tacca guhyaṃ cakāra saḥ . samāpnoti sa puṇyena tāṃ yathāvannimantraṇām ..6.. so'pi kṣemamavāpnoti sarvameva na saṃśayaḥ . kṛṣṇāyāṃ vā caturdaśyāmaṣṭamyāṃ vā samāhitaḥ ..7.. dadāti pratigṛhṇāti nānyathaiṣā prasīdati . itthaṃrūpeṇa kīlena mahādevena kīlitam ..8.. yo niṣkīlāṃ vidhāyaināṃ caṇḍīṃ japati nityaśaḥ . sa siddhaḥ sa gaṇaḥ so'tha gandharvo jāyate dhruvam ..9.. na caivāpāṭavaṃ tasya bhayaṃ kvāpi na jāyate . nāpamṛtyuvaśaṃ yāti mṛte ca mokṣamāpnuyāt ..10.. jñātvā prārabhya kurvīta hyakurvāṇo vinaśyati . tato jñātvaiva sampūrṇamidaṃ prārabhyate budhaiḥ ..11.. saubhāgyādi ca yatkiñcid dṛśyate lalanājane . tatsarvaṃ tatprasādena tena japyamidaṃ śubham ..12.. śanaistu japyamāne'smin stotre sampattiruccakaiḥ . bhavatyeva samagrāpi tataḥ prārabhyameva tat ..13.. aiśvaryaṃ yatprasādena saubhāgyārogyasampadaḥ . śatruhāniḥ paro mokṣaḥ stūyate sā na kiṃ janaiḥ ..14.. caṇḍikāṃ hṛdayenāpi yaḥ smaret satataṃ naraḥ . hṛdyaṃ kāmamavāpnoti hṛdi devī sadā vaset ..15.. agrato'muṃ mahādevakṛtaṃ kīlakavāraṇam . niṣkilañca tathā kṛtvā paṭhitavyaṃ samāhitaiḥ ..16..

मार्कण्डेय उवाच विशुद्धज्ञानदेहाय त्रिवेदीदिव्यचक्षुषे । श्रेयः प्राप्तिनिमित्ताय नमः सोमार्धधारिणे ॥१॥ सर्वमेतद् विजानीयान्मन्त्राणामपि कीलकम् । सोऽपि क्षेममवाप्नोति सततं जाप्यतत्परः ॥२॥ सिद्ध्यन्त्युच्चाटनादीनि कर्माणि सकलान्यपि । एतेन स्तुवतां देविं स्तोत्रवृन्देन भक्तितः ॥३॥ न मन्त्रो नौषधं तत्र न किञ्चिदपि विद्यते । विना जप्येन सिद्धयेत्तु सर्वमुच्चाटनादिकम् ॥४॥ समग्राण्यपि सेत्स्यन्ति लोकशङ्कामिमां हरः । कृत्वा निमन्त्रयामास सर्वमेवमिदं शुभम् ॥५॥ स्तोत्रं वै चण्डिकायास्तु तच्च गुह्यं चकार सः । समाप्नोति स पुण्येन तां यथावन्निमन्त्रणाम् ॥६॥ सोऽपि क्षेममवाप्नोति सर्वमेव न संशयः । कृष्णायां वा चतुर्दश्यामष्टम्यां वा समाहितः ॥७॥ ददाति प्रतिगृह्णाति नान्यथैषा प्रसीदति । इत्थंरूपेण कीलेन महादेवेन कीलितम् ॥८॥ यो निष्कीलां विधायैनां चण्डीं जपति नित्यशः । स सिद्धः स गणः सोऽथ गन्धर्वो जायते ध्रुवम् ॥९॥ न चैवापाटवं तस्य भयं क्वापि न जायते । नापमृत्युवशं याति मृते च मोक्षमाप्नुयात् ॥१०॥ ज्ञात्वा प्रारभ्य कुर्वीत ह्यकुर्वाणो विनश्यति । ततो ज्ञात्वैव सम्पूर्णमिदं प्रारभ्यते बुधैः ॥११॥ सौभाग्यादि च यत्किञ्चिद् दृश्यते ललनाजने । तत्सर्वं तत्प्रसादेन तेन जप्यमिदं शुभम् ॥१२॥ शनैस्तु जप्यमानेऽस्मिन् स्तोत्रे सम्पत्तिरुच्चकैः । भवत्येव समग्रापि ततः प्रारभ्यमेव तत् ॥१३॥ ऐश्वर्यं यत्प्रसादेन सौभाग्यारोग्यसम्पदः । शत्रुहानिः परो मोक्षः स्तूयते सा न किं जनैः ॥१४॥ चण्डिकां हृदयेनापि यः स्मरेत् सततं नरः । हृद्यं काममवाप्नोति हृदि देवी सदा वसेत् ॥१५॥ अग्रतोऽमुं महादेवकृतं कीलकवारणम् । निष्किलञ्च तथा कृत्वा पठितव्यं समाहितैः ॥१६॥