na matraṃ no yantraṃ tadapi ca na jāne stutimaho na cāhvānaṃ dhyānaṃ tadapi ca na jāne stutikathāḥ . na jāne mudrāste tadapi ca na jāne vilapanaṃ paraṃ jāne mātastvadanusaraṇaṃ kleśaharaṇam ..1.. vidherajñānena draviṇaviraheṇālasatayā vidheyāśakyatvāttava caraṇayoryā cyutirabhūt . tadetat kṣantavyaṃ janani sakaloddhāriṇi śive kuputro jāyeta kvacidapi kumātā na bhavati ..2.. pṛthivyāṃ putrāste janani bahavaḥ santi saralāḥ paraṃ teṣāṃ madhye viralataralo'haṃ tava sutaḥ . madīyo'yaṃ tyāgaḥ samucitamidaṃ no tava śive kuputro jāyeta kvacidapi kumātā na bhavati ..3.. jaganmātarmātastava caraṇasevā na racitā na vā dattaṃ devi draviṇamapi bhūyastava mayā . tathāpi tvaṃ snehaṃ mayi nirupamaṃ yatprakuruṣe kuputro jāyeta kvacidapi kumātā na bhavati ..4.. parityaktā devā vividhavidhasevākulatayā mayā pañcāśīteradhikamapanīte tu vayasi . idānīṃ cenmātastava yadi kṛpā nāpi bhavitā nirālambo lambodarajanani kaṃ yāmi śaraṇam ..5.. śvapāko jalpāko bhavati madhupākopamagirā nirātaṅko raṅko viharati ciraṃ koṭikanakaiḥ . tavāparṇe karṇe viśati manuvarṇe phalamidaṃ janaḥ ko jānīte janani japanīyaṃ japavidhau ..6.. citābhasmālepo garalamaśanaṃ dikpaṭadharo jaṭādhārī kaṇṭhe bhujagapatihārī paśupatiḥ . kapālī bhūteśo bhajati jagadīśaikapadavīṃ bhavāni tvatpāṇigrahaṇaparipāṭīphalamidam ..7.. na mokṣasyākāṅkṣā bhavavibhavavāñchāpi ca na me na vijñānāpekṣā śaśimukhi sukhecchāpi na punaḥ . atastvāṃ saṃyāce janani jananaṃ yātu mama vai mṛḍānī rudrāṇī śiva śiva bhavānīti japataḥ ..8.. nārādhitāsi vidhinā vividhopacāraiḥ kiṃ rukṣacintanaparairna kṛtaṃ vacobhiḥ . śyāme tvameva yadi kiñcana mayyanāthe dhatse kṛpāmucitamamba paraṃ tavaiva ..9.. āpatsu magnaḥ smaraṇaṃ tvadīyaṃ karomi durge karuṇārṇaveśi . naitacchaṭhatvaṃ mama bhāvayethāḥ kṣudhātṛṣārtā jananīṃ smaranti ..10.. jagadamba vicitramatra kiṃ paripūrṇā karuṇāsti cenmayi . aparādhaparamparāparaṃ na hi mātā samupekṣate sutam ..11.. matsamaḥ pātakī nāsti pāpaghnī tvatsamā na hi . evaṃ jñātvā mahādevi yathāyogyaṃ tathā kuru ..12..

न मत्रं नो यन्त्रं तदपि च न जाने स्तुतिमहो न चाह्वानं ध्यानं तदपि च न जाने स्तुतिकथाः । न जाने मुद्रास्ते तदपि च न जाने विलपनं परं जाने मातस्त्वदनुसरणं क्लेशहरणम् ॥१॥ विधेरज्ञानेन द्रविणविरहेणालसतया विधेयाशक्यत्वात्तव चरणयोर्या च्युतिरभूत् । तदेतत् क्षन्तव्यं जननि सकलोद्धारिणि शिवे कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवति ॥२॥ पृथिव्यां पुत्रास्ते जननि बहवः सन्ति सरलाः परं तेषां मध्ये विरलतरलोऽहं तव सुतः । मदीयोऽयं त्यागः समुचितमिदं नो तव शिवे कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवति ॥३॥ जगन्मातर्मातस्तव चरणसेवा न रचिता न वा दत्तं देवि द्रविणमपि भूयस्तव मया । तथापि त्वं स्नेहं मयि निरुपमं यत्प्रकुरुषे कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवति ॥४॥ परित्यक्ता देवा विविधविधसेवाकुलतया मया पञ्चाशीतेरधिकमपनीते तु वयसि । इदानीं चेन्मातस्तव यदि कृपा नापि भविता निरालम्बो लम्बोदरजननि कं यामि शरणम् ॥५॥ श्वपाको जल्पाको भवति मधुपाकोपमगिरा निरातङ्को रङ्को विहरति चिरं कोटिकनकैः । तवापर्णे कर्णे विशति मनुवर्णे फलमिदं जनः को जानीते जननि जपनीयं जपविधौ ॥६॥ चिताभस्मालेपो गरलमशनं दिक्पटधरो जटाधारी कण्ठे भुजगपतिहारी पशुपतिः । कपाली भूतेशो भजति जगदीशैकपदवीं भवानि त्वत्पाणिग्रहणपरिपाटीफलमिदम् ॥७॥ न मोक्षस्याकाङ्क्षा भवविभववाञ्छापि च न मे न विज्ञानापेक्षा शशिमुखि सुखेच्छापि न पुनः । अतस्त्वां संयाचे जननि जननं यातु मम वै मृडानी रुद्राणी शिव शिव भवानीति जपतः ॥८॥ नाराधितासि विधिना विविधोपचारैः किं रुक्षचिन्तनपरैर्न कृतं वचोभिः । श्यामे त्वमेव यदि किञ्चन मय्यनाथे धत्से कृपामुचितमम्ब परं तवैव ॥९॥ आपत्सु मग्नः स्मरणं त्वदीयं करोमि दुर्गे करुणार्णवेशि । नैतच्छठत्वं मम भावयेथाः क्षुधातृषार्ता जननीं स्मरन्ति ॥१०॥ जगदम्ब विचित्रमत्र किं परिपूर्णा करुणास्ति चेन्मयि । अपराधपरम्परापरं न हि माता समुपेक्षते सुतम् ॥११॥ मत्समः पातकी नास्ति पापघ्नी त्वत्समा न हि । एवं ज्ञात्वा महादेवि यथायोग्यं तथा कुरु ॥१२॥